Waarom wordt in plaats van normen geen gebruikgemaakt van algemene ofwel nutsvoorzieningen?

Normen opstellen vraagt om zorgvuldigheid en goede afstemming. Het is niet van vandaag op morgen geregeld. We herkennen echter wel de behoefte om snel voorzieningen te realiseren voor een aantal generieke functies, zoals patiënttoestemming en lokalisatie van zorgaanbieders. Bewust beperken we ons hierbij zo min mogelijk tot één oplossing. Dat zou namelijk kunnen leiden tot vendor lock-in: afhankelijkheid van bepaalde producten en diensten doordat gebruikers niet in staat zijn om van leverancier te veranderen zonder kosten of ongemak.

Hierop zijn echter uitzonderingen denkbaar. We spreken dan van een nutsvoorziening. Of het nodig is om inderdaad uitzonderingen te maken wordt momenteel nader onderzocht. Wanneer voor één of meer generieke functies een nutsvoorziening wordt aangewezen, is het overbodig en onmogelijk om die nutsvoorziening in een norm te vatten. De voorziening is dan immers de enige die gebruikt wordt.

Mochten voor bepaalde generieke functies op korte termijn voorzieningen beschikbaar komen die echter niet als nutsvoorzieningen worden aangewezen, dan kan dit het opstellen van normen overigens wel versterken. Concrete oplossingen kunnen immers helpen bij om eisen aan álle oplossingen te formuleren. Daarom beogen we bij het opstellen van normen nauw samen te werken met betrokkenen bij de totstandkoming van algemene voorzieningen.